Hanoch odchodzi bez słowa

Dramat nawiązujący do faktów z życia izraelskiego dramatopisarza, poety i reżysera teatralnego - Hanocha Levina. Nie jest to jednak sztuka biograficzna, a raczej poetycka przypowieść o losie człowieka, który na łożu śmierci powraca w swych wyobrażeniach do kraju i ludzi, których już nie ma. Jednym z miejsc akcji jest szpital, w którym śmiertelnie chory pisarz rozmawia z najbliższymi – zarówno tymi, którzy towarzyszą mu w ostatnich chwilach, jak i z tymi, którzy odwiedzają go we wspomnieniach lub są jedynie wytworem jego imaginacji. Czas jest bowiem całkowicie podporządkowany wyobraźni bohatera, co pozwala mu np. rozmawiać z rodzicami, kiedy jeszcze mieszkają w Opocznie, a jego samego nie ma na świecie.  Sztuka, napisana z bardzo szczególnym poczuciem humoru, nie stroniąca od groteskowego dowcipu, w poruszający sposób dotyka tematu śmierci.

Wojciech Urbański (Hanoch),

Wojciech Pszoniak (Rabbi Nachman/Doktor Szebojgan),

Katarzyna Herman (Matka),

Tomasz Schimscheiner (Ojciec),

Sławomir Orzechowski (Dawid),

Anna Cieślak (Lilian),

Szymon Kuśmider (Dani),

Sławomir Głazek (Witek),

Jacek Beler (Kiszka),

Kamil Przystał (Flaczek),

Krzysztof Brandt, Zbigniew Olkiewicz, Jan Pieniążek (Staruszkowie),

Igor Borecki (Mały Dawid).

 

AUTOR TEKSTU: Antoni Winch,

REŻYSERIA: Dariusz Błaszczyk,

ZDJĘCIA: Jan Holoubek P.S.C.,

SCENOGRAFIA: Ewa Gdowiok,

KOSTIUMY: Salome Maisashvili,

MONTAŻ: Kuba Motylewski,

MUZYKA: Andrzej Izdebski,

DŹWIĘK: Michał Robaczewski,

KIEROWNICTWO PRODUKCJI:  Paweł Mantorski,

KONSULTACJA PROGRAMOWA: Zenon Butkiewicz,

REDAKTOR PROWADZĄCY: Krzysztof Domagalik,

OPIEKA ARTYSTYCZNA: Maciej Wojtyszko,

PRODUCENT: Włodzimierz Niderhaus.

 

CZAS: 54' 16" / ROK PRODUKCJI: 2016

 

DARIUSZ BŁASZCZYK

REŻYSER

Reżyser, scenarzysta, artysta sztuk wizualnych. Z wykształcenia historyk sztuki (UW) i reżyser filmowy (Szkoła Wajdy). Współtwórca grupy artystycznej "Fabryka Cókierów".

Twórca fabularnych filmów krótkometrażowych: "Tylko jedna noc" (2004), "Niech żyje pogrzeb!!!" (2009). Współautor i reżyser spektakli teatralnych: "re//mix Einstein i inni" (2013), "Orszak Weselny/Żałobny Rapsod" (2014), "Mistrz Manole" (2014), "Hanoch odchodzi bez słowa" A. Winch (2016).

Autor projektów artystycznych i instalacji  ("Kabała na murach", "Czerwony krzyż/Półksiężyc", "Witraże", "Videomedytacje", "MNW", "Entropia", "Bazgroł", "Spirala"), projekcji scenograficznych dla teatrów (TR Warszawa, Teatr Wielki), spektakli teatralnych: "re//mix Einstein i inni" (2013), Orszak Weselny/Żałobny Rapsod (2014), "Mistrz Manole" (2014). Reżyser Teatru Polskiego Radia ("Pensjonat/Dom Wesołej Starości", "Jaskinia" J. Zamiatin, "Z życia permanentnego samobójcy" E. Cioran, "Zegar bije", "Zimny bufet" Z. Rudzka, "Wszystko płynie" W. Grossman, "Fabula rasa" E. Stachura, "RILKE&LOU" R. M. Rilke, L. A. Salome, "Pasażer Luter" D. Błaszczyk, "Salome" O. Wilde, "Mistrz Manole", "Instytut Benjamenta" R. Walser, "Ukryty w słońcu" I. Iredyński, "Tartak" D. Odija, "Odyseja Xięcia" A. Kamiński, "Którzy upadają" S. Beckett, "Hymny" Y. Emre, "Zupa Heli" D. Błaszczyk, "Alchemik" P. Coelho, "Wizja lokalna" S. Lem, "Sen nocy letniej/szkice" W. Shakespeare, "Panny z Wilka" J. Iwaszkiewicz, "Lilla Weneda" J. Słowacki).

Laureat licznych nagród za realizacje radiowe i filmowe.

Autor publikacji naukowych: "Juliusz Żórawski - przerwane dzieło modernizmu" (2010) oraz "Architektura Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu" (2016).

 

ANTONI WINCH

AUTOR

Urodzony 10.03.1986. Absolwent Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej Akademii Teatralnej, adiunkt w Instytucie Sztuki PAN. Autor książki "Dramat ciemnych gier. Teatr absurdu pre-postczłowieka". Od 2014 roku współpracuje z Teatrem Polskiego Radia. W 2016 roku otrzymał nagrodę dla autora najlepszego scenariusza oryginalnego do słuchowiska za scenariusz "Zagwazdrane żyćko" (publikacja w piśmie „Dialog”, nr 6/2015). Jest kilkukrotnym półfinalistą konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną oraz laureatem trzeciego miejsca w konkursie dramatopisarskim zorganizowanym przez pismo „Dialog” i Ośrodek KARTA za sztukę "Refren" (publikacja w „Dialogu”, nr 6/2007).