Biały Dmuchawiec

Sztuka zaczyna się jak dramat paradokumentalny, by w finale zmienić się w czysty surrealizm. Mateusz i Karolina, dwoje studentów szkoły filmowej prowadzi prywatne śledztwo w sprawie morderstwa w góralskiej wsi o nazwie Biały Dmuchawiec. W wyniku ich działań ma powstać film dokumentalny. Próba rozwikłania tajemniczego zabójstwa wiejskiego podrywacza dokonanego przed laty rzekomo przez młodą dziewczynę, staje się pretekstem do żartobliwej, opartej na parodystycznych stylizacjach językowych grze z konwencjami literackimi. Z czasem śledztwo pochłania dwójkę bohaterów do tego stopnia, że sami utożsamiają się z katem i ofiarą. Prawda obiektywna zdaje się nie do odkrycia, a zawikłana historia wciąga filmowców do tego stopnia, że w finale dochodzi do surrealistycznej zamiany tożsamości.

AGATA DYCZKO

Reżyser

Studentka V roku reżyserii w warszawskiej Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza, stypendystka ministra kultury za rok 2014, laureatka głównej nagrody w kategorii najlepsza reżyseria za film "Nazywam się Stefan Wu-Gong" (48hour Film Project). Jej spektakl dyplomowy "Mały ma dziewczynę" został nagrodzony na Festiwalu Pierwszy Kontakt w Toruniu (maj 2015 r.) oraz na Forum Młodej Reżyserii (listopad 2015r.) w Krakowie. Jej spektakl "Mała Syrenka- Wesele" jest objęty opieką kuratorską przez YMIA (Young Makers in Action) europejski program wspierający młodych obiecujących twórców i podróżuje po europejskich festiwalach: Setkani/Encounter International Theatrical School Festival in Brno, ITs Festival Amsterdam; ITselF Festival, Warsaw. Reżyseruje spektakle i czytania, m.in. "Goodman", E.Keret, Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie; "Ruska śmierć", I. Waśkowska, Teatr Nowy im. T. Łomnickiego w Poznaniu; "Rodzina" A. Słonimski, Mazowiecki Instytut Kultury w Warszawie. Reżyseruje też za granicą, w Teatrze Arabesky w Charkowie wyreżyserowała "Matkę" S. I. Witkiewicza, w Pradze spektakl "Nausea- morska nemoc", na podstawie własnego scenariusza. Asystowała m.in. Eimuntasovi Nekrosiusowi ("Qudsja Zacher", Teatr Wielki Opera Narodowa, 2012 r. i Ivo van Hove ("Łaskawość Tytusa", Teatr Wielki Opera Narodowa, 2015 r.).

MATEUSZ PAKUŁA

Autor tekstu

Urodzony w 1983 r., dramatopisarz i dramaturg. Absolwent dramaturgii na Wydziale Reżyserii Dramatu w PWST w Krakowie. Laureat Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej ("Smutki tropików") oraz trzykrotny finalista tego Konkursu. Wielokrotny finalista Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej i laureat 19 edycji tego Konkursu ("Mój niepokój ma przy sobie broń"). Finalista „Talentów Trójki” 2013, nominowany do nagrody TVP Kultura „Gwarancje Kultury” 2010. Stypendysta Ministra Kultury (Stypendium "Młoda Polska" 2014) oraz Miasta Krakowa (Stypendium Artystyczne 2010 w kategorii literatura). Wydał cztery zbiory dramatów: "Panoptikos" (2015), dyptyk "Na końcu łańcucha" (2012) ), "Kowboj Parówka i trzy inne sztuki" (2012) oraz "Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych" (2010). Ostatnie realizacje to m.in.: "Miasto Pustych Pianin" (Teatr Bogusławskiego w Kaliszu, reż. L. Frankiewicz, 2015); "Dożynki Polskiej Piosenki" (Teatr Kochanowskiego w Opolu, reż. J. Piaskowski, 2015), "Lordy" (Teatr Żeromskiego w Kielcach, reż. E. Rysova, M. Pakuła, 2015), "Twardy gnat, martwy świat" (Teatr Żeromskiego w Kielcach, reż. E. Rysova), "Smutki tropików" (Festiwal Boska Komedia / Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie, reż. P. Świątek, 2013), "Jungle People" (Teatr Studyjny w Łodzi, reż. P. Świątek, 2014), "Mój niepokój ma przy sobie broń" (Teatr Żeromskiego w Kielcach, reż. J. Mark, 2013), "Na końcu łańcucha" (Teatr Osterwy w Lublinie, reż. E. Rysova, 2012). Jako dramaturg i autor adaptacji współtworzył m.in. takie spektakle jak: "Paw królowej" (Stary Teatr w Krakowie, reż. P. Świątek, 2012), "Dżuma" czy "Rękopis znaleziony w Saragossie" (Teatr Kochanowskiego w Opolu, reż. P. Świątek, 2013 i 2014).