Tytułowym „człowiekiem bez twarzy” jest bohater tej czarnej komedii – Rafał, który zdaje się wyznawać w życiu jedną zasadę – spełnia oczekiwania innych wobec swojej osoby i oszukuje wszystkich dokoła. Uwodzi pracownicę banku, w którym pragnie zaciągnąć duży kredyt dla swej firmy, tylko dlatego, że wyczuwa, że ta tego pragnie. Oszukuje żonę, a gdy ta odkrywa jego zdradę –stara się ratować swe małżeństwo tylko dlatego, że tak wypada. Niezmiennie posługuje się kłamstwem także w działalności biznesowej – prowadzi firmę sprzedająca przez internet buble zamiast markowych towarów, bo uważa, że klienci chcą być oszukiwani płacąc połowę ceny i wierząc, że kupują pełnowartościowy produkt. I wszystko może trwałoby nadal na niezmiennych zasadach, gdyby nie pojawiła się pewna niewygodna okoliczność: ciało Rafała buntuje się i bohater mdleje zawsze wtedy, gdy… kłamie. Ta przypadłość staje się z jednej strony źródłem komicznych sytuacji, z drugiej jednak skłania bohatera do refleksji nad swym dotychczasowym, opartym na kłamstwie, życiem.